Για να πιάσω το νήμα απ’ την αρχή, θα πρέπει να γυρίσω στα τέλη τής δεκαετίας τού ‘40.
Τότε έγραψαν τα πρώτα τους τραγούδια ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Νίκος Γκάτσος για τον Ματωμένο γάμο τού Λόρκα και το Λεωφορείον ο πόθος τού Τένεση Γουίλιαμς, παραστάσεις θρυλικές τού Θεάτρου Τέχνης.
Περίπου δέκα χρόνια αργότερα, ο Νίκος Γκάτσος με τους στίχους του πέρασε και στο χώρο τής δισκογραφίας, κρυμμένος στην αρχή κάτω από ψευδώνυμα. Αμοργιανός, Καρδής, Γεωργίαύ Γρήγορα ωστόσο το μυστικό αποκαλύφθηκε και μάθαμε όλοι πια πως το «Χάρτινο φεγγαράκι», η «Μυρτιά», το «Αν θυμηθείς το όνειρο μου». το «Είχα φυτέψει μια καρδιά» που φέρνανε ένα μαγικό φρέσκο αέρα στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, είχαν βγει από την πένα τού ποιητή τής Αμοργού. Από ΄κει κα πέρα, ο Νίκος Γκάτσος (1914-1992) ποτέ δεν κρύφτηκε ξανά. αλλά με τους στίχους του έβαλε σφραγίδα στην υπέροχη μουσική άνοιξη που ζήσαμε από το 1960 και ύστερα. Τότε η Ελλάδα χάρις και στη μουσική της ήταν πολύ στην μόδα, Το 1961 λοιπόν προβλήθηκε μια γερμανική κινηματογραφική ταινία ντοκυμανταίρ τουριστικού τελείως στυλ με τίτλο ντοκυμανταίρ «Ελλάςη χώρα τών ονείρων»,
για την οποία ο Μάνος Χατζιδάκις έγραψ μερικές από τις ωραιότερες μουσικές του.
Μαζί και πέντε τραγούδια που ερμήνευε η Νάνα Μούσχουρη, στο κατώφλι τής εκπληκτικής διεθνούς καριέρας της, τα δυο τραγούδια σε στίχους τού Νίκο Γκάτσου. Σε ένα τρίτο, ο Χατζιδάκις είχε μελοποιήσει μέρος από την «Αμοργό» το μονάκριβο μεγάλο ποίημα που ο Γκάτσος είχε εκδώσει στα χρόνια τής Κατοχής. «Κι αν θα διψάσεις για νερό, θα στύψουμε ένα σύννεφο. Κι αν θα πεινάσεις για ψωμί, θα σφάξουμε ένα αηδόνι».
